Bernhard Romberg

Bernhard Romberg
Imię i nazwisko	Bernhard Heinrich Romberg
Data i miejsce urodzenia	11 lub 13 listopada 1767 ; Dinklage
Pochodzenie	niemieckie
Data i miejsce śmierci	13 sierpnia 1841 ; Hamburg
Instrumenty	wiolonczela
Gatunki	muzyka poważna, muzyka klasycyzmu
Zawód	kompozytor, wiolonczelista
	Multimedia w Wikimedia Commons

Bernhard Heinrich Romberg (ur. 11^[1] lub 13 listopada 1767^[2]^[3] w Dinklage, zm. 13 sierpnia 1841 w Hamburgu^[1]^[2]^[3]) – niemiecki wiolonczelista i kompozytor.

Życiorys

Syn fagocisty i wiolonczelisty Bernharda Antona^[1]^[2]^[3], kuzyn Andreasa^[1]^[2]^[3]. Uczył się u ojca oraz u Andrei Luchesiego^[3]. Początkowo występował wspólnie z kuzynem^[1]^[2]^[3]. Grał m.in. w Hamburgu (1782) i Paryżu (1784–1785)^[1]. Od 1790 roku był członkiem orkiestry dworskiej w Bonn, skąd w 1793 roku w obliczu inwazji francuskiej uciekł do Hamburga^[1]^[3]. W latach 1793–1795 i 1797–1799 był członkiem zespołu hamburskiego Achermannsches Komödienhaus^[2]. W 1795 roku odbył podróż do Włoch, a w 1796 roku grał w Wiedniu^[1]^[2]^[3]. W 1801 roku odwiedził Hiszpanię, następnie w latach 1801–1803 uczył gry na wiolonczeli w Konserwatorium Paryskim^[1]. Od 1805 do 1806 roku był członkiem orkiestry królewskiej w Berlinie^[1]^[2]. W kolejnych latach gościł w Rosji (1807) i Wielkiej Brytanii (1814)^[1]. Od 1816 do 1819 roku pełnił funkcję nadwornego kapelmistrza w Berlinie^[1]. W kolejnych latach dużo koncertował^[2]. W 1816, 1822 i 1824 roku grał w Warszawie^[2]. Po 1831 roku osiadł w Hamburgu, poświęcając się głównie pracy pedagogicznej^[2].

Skomponował m.in. opery Die wiedergefunfene Stunde (ok. 1792, nie wystawiona), Don Mendoza (wyst. Paryż 1802), Ulisse und Circe (wyst. Berlin 1807), Rittertreue (wyst. Berlin 1817) i Alma (wyst. Kopenhaga 1824), operetkę Der Schiffbruch (1791, nie wystawiona), balet Daphne und Agathokles (wyst. Berlin 1818), 5 symfonii, Symphonie burlesque na instrumenty dziecięce i orkiestrę, 2 uwertury, 10 koncertów wiolonczelowych, Concertino na 2 rogi i orkiestrę, Koncert podwójny na skrzypce, wiolonczelę i orkiestrę, 11 kwartetów smyczkowych^[1]. Opublikował podręcznik gry na wiolonczeli Méthode de violoncelle (wyd. Berlin 1840)^[1]^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3037. ISBN 0-02-865530-3.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 446. ISBN 978-83-224-0837-7.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Bertil van Boer: Historical Dictionary of Music of the Classical Period. Lanham: Scarecrow Press, 2012, s. 479–480. ISBN 978-0-8108-7183-0.

Linki zewnętrzne

Bernhard Romberg – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project
Bernhard Romberg w bazie AllMusic (ang.)
Partytury do utworów Bernharda Romberga w serwisie Polona.pl

[baker-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3037. ISBN 0-02-865530-3.

[encmuz-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 446. ISBN 978-83-224-0837-7.

[boer-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Bertil van Boer: Historical Dictionary of Music of the Classical Period. Lanham: Scarecrow Press, 2012, s. 479–480. ISBN 978-0-8108-7183-0.

[1]

[2]

[3]